Արևմուտքի բակ- պարտեզում աշնան գույները «պարուրել էր» նախակրթարանի սաներին, ծնողներին, դաստիարակներին։ Շատ փուչիկներ, ուրախ տրամադրություն, լույսեր, ժպիտներ, սեր
և համարաշխություն։ Շնորհավոր Գիտելիքի և դպրության օր։ Ջա~ն, լողափում լողալով, ծափերով, ծիսական երգ ու խաղով, դիմավորեցինք մեր նոր ընդունված սաներին։ Թող աշխարհի բոլոր երեխաների երազանքները կատարվեն։
-Վա~յ, փուչիկները թռան…
Իսկական հեքիաթ։
-Վա~յ, փուչիկներն օդ բաց թողեցինք։ Երազանք պահենք, այն սիրով կիրականանա։
Փուչիկներն արդեն կապույտ երկնքում սավառնում են։Ուռա~,ուռա~…Բարով եկար,աշուն
Այսօր վերապատրաստվող մեր ընկերներն էին դաստիարակ Սուսաննա Հովսեփյանը և բանասեր Հասմիկ Ավչյանը։ Տիկին Սուսաննան երկար տարիներ պարտեզում է աշխատել, իսկ Հասմիկը ուզում է պարտեզում աշխատել, ասում է, որ սիրում է փոքր երեխաներին։ Օրն սկսեցինք Սուրբ Երրորդություն եկեղեցում՝ Տերունական աղոթքով, երգելով, աշխարհին խաղաղություն մաղթելով։Հետո Արևմտյան դպրոց- պարտեզի դաստիարակներով և վերապատրաստվող մեր գործնկերիների հետ գնացինք Արևմտյան դպրոց-պարտեզ: Ճանապարհին Հասմիկն ասաց,որ կրթահամալիրը տարբերվում է մյուս կրթական միջավայրից, քանի որ մեր կրթօջախում չի հանդիպել չկամեցող, վատ տրամադրություն հաղորդող մարդ, ամեն տեղ միայն սեր, ընտանեկան խաղաղ, հանգիստ, ուրախ միջավայր է, առողջ մարդկային ընկերական հարաբերություն: Վերջապես հասանք մեր խումբ, արագ կազմակերպեցինք նախաճաշը և ճանապարհ ընկանք: Ճանապարհին խաղացինք Հ. Թումանյանի «Ճամփորդները» հեքիաթից մի հատված, հետո գնացինք ագարակ՝ լվացվեցինք և նախաճաշեցինք: