Մի օր հարցրի մի աղջկա.
— Ձեր տանն ո՞վ է հրամայում:
Նա նայեց ինձ, ոչինչ չասաց:
— Դե ինչ, ո՞վ է հրամայում՝ հայրի՞կը, թե՞ մայրիկը:
Նա նայեց ինձ, ոչինչ չասաց:
— Ի՞նչ ես լռում: Մեկը հրամայում է, չէ՞:
Նա էլի զարմացած նայում է ինձ ու ոչինչ չի ասում:
— Չգիտես՝ ի՞նչ է նշանակում հրամայել:
Իհարկե գիտի:
— Չես հասկանո՞ւմ::
Ինձ է նայում ու ոչինչ չի ասում: Հը՛, բարկանա՞մ նրա վրա: Կարող է՝ խուլ է խեղճը: Իսկ նա հանկարծ փախչում է ինձնից… Հետո կանգնում է, լեզու է հանում և ծիծաղելով կանչում.
— Ոչ ոք չի հրամայում, որովհետև մենք բոլորս սիրում ենք իրար:
Ջաննի Ռոդարի «Ո՞վ է հրամայում» հեքիաթը պատմելուց հետո Նարեկն ասաց, որ թագավորն է հրամայում, Արենն էլ ավելացրեց` թագուհին։
Երբ երեխաներին հարցրեցի, թե իրենց տանն ով է հրամայում,
Երվանդն ասաց.
-Մեր տանը հայրիկն է հրավառում, չի հրամայում։
Աստղիկն էլ ավելացրեց, որ կոշիկն է հրամայում, որ կոշիկ հագնենք ու դուրս գնանք:
Աննա Հայրոյանի բլոգ 